کد مطلب:33760 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:100

در نوبتهای آینده توضیح خواهیم داد كه برای پیروزی در این آزمونهای سخت و برای كسب توفیق در این گونه سلوكهای معنوی شخص همواره باید منظری از آن هدف شیرین را در پیش چشم داشته باشد. نمی توان انسان را به امر مجهولی دعوت كرد و در عین حال از او توقع صبر و تحمل داشت. آدمی هنگامی اهل صبر خواهد شد و ملامت ملامتگران را دفع خواهد كرد كه بالفعل واجد سرمایه ای شده باشد. یعنی بر تكیه گاهی اتكاء داشته باشد كه بتواند حمله ی مهاجمان را دفع بكند. در غیر این صورت همواره امكان زمین خوردن و مغلوب شدن وجود خواهد داشت. اگر كسی فقط محفوف و محاط به ناگواری ها و تلخی ها باشد، مغلوبیتش حتمی است. برای دفع این تلخی ها، جان آدمی باید از جایی آكنده از شیرینی شود.

ز آنك جانشان آن خوشی را دیده بود
این خوشیها پیششان بازی نمود

(مثنوی، دفتر پنجم، بیت 3589)

انسان اگر لذت های بالاتری را چشیده باشد، هرگز به وسوسه ی لذتهای پایین تر از راه به در نخواهد شد.

در سلوكهای صوفیانه ی پیشین متاسفانه فقط افراد را به مقاومتها و تحمل های بسیار دشواری فرا می خواندند- صبوری هایی كه حتی فوق طاقت و ظرفیت انسانها والا بود، چه رسد به آدمیان متوسط و دون متوسط. اما این امر فقط تا جایی میسر است و از جایی به بعد تلفات بسیار دارد و كمتر به نتیجه ی مطلوب می رسد. در كار سلوك و مجاهدت همواره باید نخست جان را از جایی شیرین و اشباع كرد و تكیه گاه محكمی در اختیار فرد نهاد و سپس او را به صبر در برابر تلخی ها و مقاومت در برابر حمله ها دعوت كرد. این امر شرط توفیق در سلوك است.

از خداوند توفیق مجاهدت فی سبیل الله را خواهانیم.

والسلام علیكم و رحمه الله

[صفحه 329]

صفحه 329.